ทุกๆ อย่างยังบ่ยอมเคลื่อนไหว
มีแค่ลมหายใจ ที่อ่อนแรง ความเข้มแข็งบ่เหลือ
สองตาปิด ไร้สิ้นหมดความคิด
เหมือนปลายทางชีวิต ใกล้จบลง
คงบ่มีอีกแล้วความฮัก
ทุ่มเทให้เขาลงไปแทบตาย
แต่สุดท้ายก็ได้แค่ความว่างเปล่า
คําว่าฮักชั่วฟ้าชั่วดินสลาย
บ่ดนผ่านไปกะถิ่มให้เหลือแค่เฮา
นี่บ้อใจคน
ทุกๆ อย่างยังบ่ยอมเคลื่อนไหว
มีแค่เสียงหัวใจ ใกล้สลาย
โดนความจําทําร้ายจนอ่อนแอ
ยังบ่พร้อมจบกะตกเป็นคนแพ้
กลืนน้ำตาผ่าหัวใจ เบิ่งรูปเขาต่างหน้า
แต่สิ่งที่มันเคลื่อนไหวได้ในตอนนี้ มีแค่น้ำตา
ที่ไหลมาปนกลิ่นตัวเขาจางๆ
ติดอยู่ผ้าห่ม กอดหมอนดอมดม
จนพออยากสิจมให้ขาดใจ ลงตรงนั้น
คิดฮอดเด้อ ถึงแม้ตอนนี้เธอ
เฮ็ดปานเฮาตายจากกัน
อ้ายเอย อ้ายเอ๋ย อ้ายเอย
อ้ายเอย อ้ายเอ๋ย อ้ายเอย
ลืมมันไปสาอ้าย มื้อเก่าฮักเฮา
ตอนนี้มันกลายเป็นขี้เถ่า ย้อนน้องเป็นของเขา
ให้หวนคืนคงบ่ได้ เอาใจส่อยเด้ออ้าย
ยังเป็นห่วงสุดหัวใจ ได้แต่ส่งแฮงใจ
บอกให้เจ้าสู้เด้อ สู้เด้อ
ลุกขึ้นมา เริ่มต้นใหม่
แต่สิ่งที่มันเคลื่อนไหวได้ในตอนนี้ มีแค่น้ำตา
ที่ไหลมากับกลิ่นตัวเขาจางๆ
ติดอยู่ผ้าห่มกอดหมอนดอมดม
จนพออยากสิจม ให้ขาดใจลงตรงนั้น
คิดฮอดเด้อ คิดฮอดเด้อ
แต่สิ่งที่มันเคลื่อนไหวได้ในตอนนี้ มีแค่น้ำตา
ที่ไหลมาเซ่นให้ความฮักเน่าๆ
กลั้นใจอวยพร ส่งเขาให้มีความสุข
ถึงตอนนี้ใจมันสิทุกข์หนัก กว่าเก่า
ยังฮักเด้อ ถึงแม้ตอนนี้เธอ
ฮักเด้อ ถึงแม้ตอนนี้เธอ อยู่ในอ้อมกอดเขา